იყიდება საქართველო მინდორ-ველით,მთა-გორით,ტყით,ვენახით,ნათესით;წარსული ისტორიით,მომავალი სვე-ბედით,მშვენიერი ენით,ნაქარგი ფარჩა-ხავერდით,ვაჟკაცური ხასიათით,სტუმართმოყვარეობით;დიდებული სანახაობით,წმინდა ჰაერით;ნაამაგევი სახლითა და კარით;ჩუქურთმიანი მონასტრებით და ეკლესიებით,ჩქეფარე ნაკადულებით,ლურჯი ზღვით,მოწმენდილ-მოკაშკაშებული ცით,ერით,ბერით,თვალწარმტაც ბანოვანთა გუნდებით,გონებაგახსნილი ვაჟებით,მალხაზი ბავშვებით;ვერცხლისფერი თმით შემოსილი პატივსადები მოხუცებით.იყიდება საქართველო დედით და მამით,შვილითა და ძირით,ძმით,დით,ცოლითა და ნათესავ-მოყვრებით. ყიდის ყველა:თავადი,მღვდელი,ვაჭარი,ავაზაკი,დიდი და პატარა,ჭკვიანი და სულელი,ლოთი და პირაკრული. იყიდება ყველგან:ქუჩასა და სახლში,თეატრსა და სასამართლოში,სასწავლებელში,სატუსაღოში,ეტლში,მატარებელში,დილით და ღამით,სიცხესა და სიცივეში,დარსა და ავდარში. იყიდება ერთიანად:შავი ზღვიდან კასპიის ზღვამდე და ოსეთიდან სპარსეთისაკენ.იყიდება ნაწილ-ნაწილ:კახეთი და იმერეთი,ქართლი,სვანეთი და სამეგრელო,გურია და ლეჩხუმი,რაჭა და ჯავახეთი.იყიდება პატარ-პატარა ნაჭრებად,ვისაც რამდენი სურს და როგორც უნდა:ნისიად,უფასოდ,ნაღდად,დროებით და სამუდამოდ;ბანკის საშუალებითა და ჩვენი დახმარებით. იყიდეთ ბარემ მთლად,გაწეწეთ და გაგლიჯეთ,რასაც საქართველო ერქვა და რაც დღეს ოხრადდარჩენილი აძღებს ყორნებს და გულს უკლავს უძლურ ჭირისუფალს.
ნიკო ლორთქიფანიძე
ps:დღეს როგორც არასდროს ეს ნაწარმოები გახდა აქტუალური დღევანდელ საქართველოში.დავიცვათ ჩვენი სამშობლო მოღალატე-გამყიდველებისაგან!
დამსეტყვე, ცაო
დამსეტყვე, ცაო, დამსეტყვე, აქა ვარ ჩემის თავითა, გულითა გაუტეხელი, მოუღალავი მკლავითა. რაც უნდა ჭირი მომკერძო, ბილწთ არ შავეკვრი ზავითა; მცნებას ვერ შემაცვლევინებ მოზღვავებულის ავითა!.. განა მარტო ვარ ამქვეყნად, სხვაც მრავალია ჩემფერა, ვისაც არავინ არ სწყალობს, წყევლას უბარებს ტერტერა. ის ვიცი, მითი ვნუგეშობ, გულიც მან გამიერთფერა. ხან მინდორ-ჭალებს დავთელავ, ხან შავაბიჯებ სერ-სერა; დავუკრავ მჭვარტლიანს ჩონგურს ათასჯერ, განა ერთხელა; და ზედ დავმღერებ იმასვე, რასაც დღესნამდე ვმღეროდი... მთავ, შენ ის ჩემი ნათქვამი გულ-მკერდზე დაიწეროდი! ბარო, წარბნი და წამწამნი იმ სიტყვით დაიკეროდი!.. ისევ მტერი ვარ იმისა, ვისაც დღესნამდე ვმტერობდი, _ იგივე მიყვარს, იგივე, ვისაც ამ სოფლად ვრჩეობდი. სანამა ვცოცხლობ, გულში მაქვს, _ კეთილსა ვყვანდე ზიარად; ვერ მივცემ მტერსა მამულსა საჯიჯგნად, დასაზიანად... ნუ გეგონებათ, დავლაჩრდი, _ ჯერ ისევა ვარ ფხიანა
